Василь Николайович Гаджеґа, русин, уродився у 1864 годі у селі Руська Поляна, Урмізьово, Австро-Мадярська імперія (ныні с.Руське Поле, Тячовськый район, Мараморош, умер — 15 марта 1938 года у Унґварі, Подкарпатська Русь) — русинськый реліґіозный і культурно-образовательный діятель, історик, педаґоґ, редактор, толмач Подкарпатської Русі (ныні Закарпатя). Доктор богословія. Действітельный і почотный член НТШ. Сын сільського попа.
Послє ошколації у Ужгородськуй і Левочськуй гімназіях у 1881—1883 гг. ошколовався у духовных семінаріях Ужгорода і Будапешта Світське образованіє получив у Венськум університеті (1883—1887гг.)
Служив греко-католичеськым сященником у рудному селови, потом у Шаторайя-Уйхейи. Из 1897 года професор богословія і директор серидньо-школного інтерната у Ужгороді. У 1898 (по другим данным — 1901годах) — редактор журнала «Наука».
Из 1907года настоятель, пак май погодя канонік Мукачовської єпархії і началник єпархіальної касы, секретарь «Общества сятого Василія Великого», голова іздательського общества «Уніо», професор Богословської семінарії у Ужгороді.
Деякый час возглавляв Руськый національный музей. Поддержовав идею автохтонности містного русинского народа. У 1919 годі председатель Руського клуба. Быв редактором крайового журнала «Подкарпатская Русь» (1930) у якых опубліковав 23 основательні історичеські труды (1922—1937гг.) на руському і русинському языках.
Май погодя пак быв назначеный папськым прелатом.